Yes! Land in zicht! 11 mei, 1 dag eerder dan gepland zien we Bermuda liggen. Een eiland midden in de oceaan, in geen mijlen ook maar iets te bekennen behalve een vloot Portugese oorlogsschepen (een soort kwallen). Wat moet je verwachten van zo’n eiland? Eerlijk gezegd had ik me er niet in verdiept en zag dit als een punt waar we ons even konden opladen en weer verder varen. Maar zodra we door de rotsen naar binnen varen wordt ik enthousiast van dit eiland. Door de rotsen en naaldbomen doet het ons ook wel denken aan Noorwegen of Zweden. De huisjes hebben allemaal witte daken waardoor het lijkt alsof het hier net gesneeuwd heeft. De White Witch vaart een stuk sneller dan ons en was dan ook een dag eerder binnen. Wij klaren in en gaan vervolgens ten anker. Bij de White Witch drinken we een borreltje op de oversteek als we de Volonte binnen zien komen. Nadat ook hun zijn ingeklaard komen ze langs. Aranka en Denise maken een grote pan macaroni, we kunnen proosten op een geslaagde eerste etappe. De dag erna gaan Stephan en Brandt de wal op zodat ik de prijsjes kan maken voor de kinder Quiz waarvan de prijsuitreiking in de middag zou zijn. Om extra bonus punten te krijgen konden ze nog een tekening maken van de reis. Jesper had in plaats daarvan een foto verslag gemaakt van de reis. Het spande erom tussen Jesper en Myrthe maar de winnaar is geworden: Myrthe op de hielen gezeten door Jesper, Thomas en Wouter. Na de uitreiking zijn Stephan, Denise, Thomas, Jesper en ik het dorpje in geweest. De bouwstijl doet ons denken aan Engeland, maar toch ook weer erg Caribisch. De palmbomen groeien naast de naaldbomen. Het voelt aan alsof we door een goed onderhouden park lopen. Het is geen straf om hier te moeten wachten op een wheather window voor de volgende oversteek. Ook al schrik je je rot van de belachelijke prijzen, voor een melk en een brood zijn we zo tien euro kwijt. De dag erna hebben we een buskaartje gekocht waar we heel de dag mee kunnen reizen. Onze eerste stop: Hamilton, een mooie schone stad met vriendelijke en behulpzame mensen, gekleurde gebouwen met witte daken. Mannen in publieke functies dragen de Bermuda broek, een korte broek met daaronder sokken tot de knieën. Hamilton is een stad waar we ons zeker nog een dag kunnen vermaken als we hier nog lang moeten liggen. Maar nu stappen we de overvolle bus in voor onze volgende stop: Horse shoe bay, na een klein kwartiertje stappen we uit de bus samen met alle andere passagiers. We wandelen 5 minuten naar beneden waar we wel erg veel mensen tegen komen. Bij het strand aangekomen schieten we in de lach, alsof ze een blik toeristen hebben opengetrokken! Als we even hadden nagedacht hadden we kunnen weten dat we hier niet heen hoefden te gaan. Er liggen drie cruise schepen binnen en waar gaan die heen? Natuurlijk naar het mooiste strandje dat er is. Een komisch gezicht maar ik hoef er zeker niet tussen te gaan liggen. De groep splitst zich hier op, wij gaan samen met de Volonte en Brandt verder met de bus naar onze laatste stop: The royal naval dockyard, hier vermaken wij ons de rest van de dag met, snorkelen, poolen, winkeltjes kijken en kijken hoe glas wordt geblazen. Om 5 uur komen we de Ojala en White Witch weer tegen en nemen we de ferry weer terug naar port Saint George. In 2017 word in Bermuda de America’s cup gehouden, een prestigieuze zeilrace. Wij hebben team Oracle bezig mogen zien toen we wegvoeren met de ferry. Een catamaran die met 50 knopen over het water scheert. Om een indruk te geven; wij varen gemiddeld met 5 knopen de oceaan over. En als we 7 knopen halen zijn we dolgelukkig!