Vanaf English Harbour is het maar een klein stukje varen naar Jolly Harbour, en met de wind in de rug zijn we er zo. Hier blijven we twee dagen liggen. Eigenlijk hebben we hier niet veel meer gedaan dan bordspelletjes spelen met Nina en Gabriel. We zeggen opnieuw gedag tegen onze Duitse vrienden en gaan op weg naar Barbuda, niet te verwarren met Bermuda of Barbados. Op Barbuda willen we nog graag wat mooie foto’s van de Batjar maken, en omdat we dicht bij de witte stranden door het helder blauwe water kunnen varen is dit de uitgelezen plek daarvoor. Aangekomen bij Barbuda zien we op het strand een resort staan waar we graag wat willen drinken. We laten de dinghy te water en zetten de motor erop, we varen met weg en …pruttel pruttel de tank is leeg, Gelukkig hebben we genoeg brandstof mee en vullen de tank. Helaas kent Stephan zijn eigen krachten niet en als hij de motor wilt aantrekken trekt hij het koord stuk. Normaal hebben we altijd de roeispanen op de bijboot zitten, maar deze keer uiteraard niet. Dat wordt dus terug zwemmen naar de boot. Ik maak de motor en binnen drie kwartier kunnen we alsnog naar het strand. Helaas is het hele resort afgehuurd en mogen we er niets drinken, op de boot genieten we daarom uiteindelijk maar van ondergaande zon. Omdat het zonnetje de volgende dag nog even op zich laat wachten gaan we zaterdagochtend eerst naar de mangrove. In deze tijd van het jaar zitten hier duizenden fregatvogels met hun jongen. Onze gids Levi brengt ons met zijn powerboot naar het beschermde leefgebied van de fregatvogels. Met zijn 100 pk motor vliegen we over het water en zijn we er met 15 minuutjes. We hadden nog getwijfeld of we hier niet met ons eigen bootje konden komen, dit had gekund met 3.5 pk maar hadden er een dagtaak aan gehad. Levi weet ons veel te vertellen over de vogels, ze kunnen wel 40 jaar oud worden en leggen per jaar maar 1 ei. Omdat ze geen beschermende laag over hun pak veren hebben kunnen ze niet zwemmen of in het water duiken, ze scheren over het water heen en pakken vissen aan de 
oppervlakte, maar wat ze vaker doen is vis afpakken van andere vogels hieraan hebben ze hun naam fregat vogels te danken; “vogels van oorlog”. We varen dicht langs de nesten, maar ze zijn totaal niet onder de indruk van ons. We zien nog een enkel mannetje met een groot opgezette rode ballon onder zijn kin. Dit mannetje heeft dit jaar nog geen geluk gehad en probeert nog een vrouwtje te versieren. Het moet hier ongelofelijk mooi zijn in het paarseizoen als alle mannetjes hun rode ballonnen hebben opgeblazen. Na 30 minuten de fregatvogels bestudeerd te hebben brengt Levi ons nog naar het dorpje. Terwijl wij daar doorheen lopen is er een fotoshoot voor de missverkiezing van Barbuda. Zes mooie dames poseren in badkleding bij een houten vervallen huisje. Maar veel meer dan dat is er niet te beleven. We slenteren wat door het oude verwaarloosde dorpje, er ligt veel plastic afval in de bermen. Paarden en ezels lopen los rond over het eiland en grazen wat in de achtertuinen bij mensen. We drinken nog wat in het zonnetje en wachten tot Levi ons weer terug kan brengen naar ons bijbootje. De volgende dag maken we ons op tijd klaar voor onze eigen fotoshoot van de Batjar. Het dek is netjes opgeruimd en ik stap in de dinghy, ik heb een makkelijke taak: wachten tot Stephan voorbij komt zeilen. Stephan heeft daarentegen handen tekort want hij moet in zijn eentje anker op, grootzeil en genua hijsen, overstag gaan en goed op de diepte letten. Ik wil namelijk dat hij zo dicht mogelijk bij land zeilt, maar op sommige stukken wordt het snel ondiep. Daarbij moet hij natuurlijk ook pas voorbij komen zeilen als het zonnetje schijnt, na drie keer heen en weer varen hebben we 
de perfecte foto kunnen maken. Missie geslaagd!