Gisteren zijn we aangekomen in de baai van Dominica. Als verrassing lag daar ook de Adio met Nina en Gabriel. Vandaag gaat onze tourguide Seacat ons het eiland laten zien. Vrienden van Nina en Gabriel: Suzanna, Knoet en Eva gaan ook mee. Nadat Stephan heeft ingeklaard rijden we om 9.00 uur weg bij de boot. Rustig en ontspannen rijden we over het ontzettend groene eiland met prachtige bloemen en vruchten. Seacat verteld ons enthousiast over de dorpjes en Dominica. We stoppen op verschillende locaties voor uiteenlopende lekkernijen zoals vruchten, kokosnoten, vers gebakken brood van de beste bakker van Dominica en diverse soorten rum. We leren veel, bijvoorbeeld dat cashewnoten in een giftig omhulsel groeien en dat het verwerkingsproces veel tijd in beslag neemt omdat ze met de hand voorzichtig moeten worden verwijderd, aanraking met het gif kan al voor lelijke wonden zorgen, vandaar dat ze ook zo duur zijn. Als toefje slagroom op de taart gaan we naar de victoria falls, maar voordat we bij dit prachtige werk van moeder natuur zijn moeten we eerst een pittige hike van een uur maken. We klimmen over omgevallen boomstammen heen of limboën er onderdoor. Verschillende keren waden we ons een weg door de rivier die laag staat vanwege het droge seizoen. Het water heeft een heerlijke temperatuur en ik kan niet wachten tot het diep genoeg is zodat we erin kunnen zwemmen. Het pad loopt over gigantisch grote rotsen waar we overheen klauteren. Bijna boven komen we bij een van moeders mooiste natuurzwembaden aan. Omdat Nina, Gabriel en ik nog even moeten wachten op de rest springen we alvast het azuur blauwe water in. Al snel springen ook Stephan en Knoet in het water. Als Seacat eraan komt met Suzanna en Eva klimmen en klauteren we nog iets verder omhoog naar de Victoria Falls. WOUW wat een geweld!! Een waterval van 60 meter hoog met een onwijs grote waterverplaatsing (geen idee hoeveel). Maar in elk geval zorgt dat voor zoveel wind dat ontspannen zwemmen er niet in zit. Ik probeer dichterbij de waterval te komen maar tientallen emmers water worden tegelijk in mijn gezicht gegooid. Naast de waterval is een hele kleine grot en uiteindelijk lukt het iedereen om naar de grot toe te zwemmen en er in te klimmen. Seacat probeert boven het gekletter van de waterval uit te komen en schreeuwt dat we achter de waterval kunnen komen met twee personen tegelijk. Stephan en ik gaan als eerste. Met al mijn kracht zwem ik achter Seacat aan, ik zie geen hand voor ogen en heb geen idee waar ik ben. Dan vind ik een kleine inham waar Seacat is en Stephan volgt al snel, we gaan nog een klein stukje verder naar een volgende inham. Seacat gaat voorop waarna wij weer volgen. We zitten nu in een inham ter grote van een telefooncel (voor de jonge lezers onder ons: Dit is een hokje van 1 bij 1 meter en daarin had je een telefoon met een krulsnoer eraan en een hoorn, met kleingeld of een kaart kon je dan betalen en naar je moeder bellen om te zeggen dat je bij een vriendje ging spelen). Onder de waterval door zwemmen we weer terug. Ik dacht dat we alle spanning en sensatie wel gehad hadden, maar dan zie ik dat Seacat naar boven is geklommen met knoet. “Willen ze echt gaan springen van zo hoog?” Dan zie ik dat ook Stephan en Gabriel naar boven klimmen. Als al die mannen dat doen dan laten ze mij natuurlijk geen andere keuze dan dat ook ik naar boven klim en beneden spring. Eenmaal boven aangekomen heb ik een klein beetje spijt want het is wel heel erg hoog. Maarja ik ben er nu toch dus. “AAAHHHHHG……….” Plons. Op de weg terug gaan we nog het kleinere zwembad in omdat je hier wel heerlijk ontspannen kunt zwemmen. Helaas moeten we dit paradijs op aarde weer verlaten en beginnen we aan de weg terug. 
Als we beneden aankomen is er lekker voor ons gekookt, en dat is maar goed ook want ik heb zo’n honger! De kleren hebben een beetje kunnen drogen in de zon en ik zit bijna vol van het eten. Het toetje komen we onderweg tegen, er ligt een rijpe kokosnoot onder een boom. Die nemen we mee en met gepast geweld maken we deze open op een strandje met magnifiek uitzicht. Op de weg terug naar huis gaan we nog langs bij een ander natuurzwembad (Emerald Poole) met waterval, maar deze is meer voor de Amerikanen op witte gympjes en na wat we vandaag al gezien hebben zijn we zo verwend dat we hier niet eens meer in hoefden te zwemmen. Onze dag is meer dan geslaagd. Stephan heeft lekker gekookt en dat eten we op bij Nina en Gabriel aan boord. Ook Sale gaat gezellig mee want na een dag lang alleen op de boot te hebben gezeten verdient ze wel weer wat aandacht.