Na twee heerlijke zeildagen, wonder boven wonder, zijn we aangekomen in Martinique. De avond voordat we aankwamen in Martinique hebben we rustig aan een boei gelegen in Saint Lucia. Vanwege toch een lichte tijdsdruk om uiterlijk eind mei in Nederland te verschijnen zijn we na 1 nacht meteen door gevaren naar Martinique. Ze zeggen van Martinique dat het een goed eiland is om te bevoorraden en om te klussen. We zullen hier dus ook een paar dagen blijven om de boot weer beter op orde te krijgen voor de oversteek. Maar voordat we gaan beginnen met klussen zitten we op de eerste rij bij een lokale zeilwedstrijd met Yola’s. Dit zijn zeilboten met vierkanten zeilen, aan beide kanten een soort hangspanen (geen roeispanen) en wel ruimte voor gemiddeld 16 man, het zijn zeilboten die niet erg wendbaar zijn. Vanmorgen vroeg om half 8 moest ik met spoed mijn bed uit, omdat we gisteren na aankomst zijn geankerd in een gebied waar ze vandaag de wedstrijd gaan houden. Om half 8 kwam er een bootje van de capitainaria langs die met veel heisa gebaarde en schreeuwde dat we snel weg moesten. “MOVE, MOVE, QUICK, the race is going to start”. We zijn weer in Frankrijk en dat merken we meteen; weg met de chill, relax en “no problem man” sfeer. Wij lagen net op de boeienlijn dus hebben we iets meer anker gegeven waardoor we achter de boeienlijn kwamen te liggen. Op sommige van de zeilboten en catamarans was niemand aanwezig en deze zeilboten bleven liggen in het wedstrijd gebied. De tijd tikt door en het wordt half 9….. half 10…… en nog steeds geen wedstrijd te zien. Om half 11 klinkt uiteindelijk het startschot. Nummer 1 heeft een vliegende start en gaat er als een speer vandoor op de hielen gezeten door nummer 2, maar dan lijken er problemen te zijn met een aantal van de boten vlak voor onze boot. Ze moesten uitwijken voor een zeilboot die daar ten anker lag, maar de hangspanen en zeilen zijn in elkaar 
verstrikt geraakt. Het is een grote kluwen van boten die steeds groter wordt. Een aantal van de boten komt los, maar klappen dan meteen op een andere zeilboot die daar ten anker ligt. Het lukt ze niet meer om los te komen en 1 voor 1 slaan ze om. Door het gewicht van alle boten houd het anker van de zeilboot het niet meer en krabt naar de volgende zeilboot toe. Tientallen mensen liggen in het water en schreeuwen naar elkaar. Sommige gaan met elkaar op de vuist omdat ze elkaar de schuld geven van het ongeluk. Langzamerhand komen een aantal van de boten weer los en deze kunnen verder varen, andere hebben minder geluk en worden teruggesleept naar de kant. Gelukkig is er niemand gewond geraakt en is er geen grote schade ontstaan. Stephan en ik vinden wel dat we ons iets te dicht bij het vuur bevinden en gaan anker op voordat ze weer langs komen. Inmiddels hebben we een aantal klussen kunnen doen aan de boot, maar de lijst wordt niet echt korter want steeds vinden we wel weer iets nieuws om te doen.
V Extra lier monteren om gemakkelijker te kunnen reven.
V V-snaar vervangen
V Roer controleren, maakt een raar geluid
V Raam stuurboordzijde is lek
V Hoes ankerlier maken zodat er minder water binnenkomt
- Kwadrant nalopen, controle
- Bakboord zonnepaneel werkt niet
- Windmeter blijft soms hangen
V Smeerolie motor verversen
V Smeerolie filter vervangen
- Brandstof filter vervangen
- Bovenste leuver van het grootzeil repareren
V Onderkant boot schoonmaken
Uiteindelijk zijn we langer blijven liggen in Martinique dan gepland. Dit eiland is tot tegenstelling meer europees georienteerd. Dat hebben we erg gemerkt aan de rijkelijk gevulde supermarkten, met heerlijk broodbeleg, vlees, kaas en andere luxe producten. Behalve klussen hebben we ons ook nog op andere manieren vermaakt; we hebben een rugbywedstrijd in de kroeg gekeken, zijn we wezen steengrillen met een heerlijk stuk biefstuk en hebben we gewakeboard achter de bijboot van de Pacific. Vrijdag 21 Maart zijn we met mooi zeilweer verder gevaren naar Saint Pierre in het Noorden van Martinique om daar 1 nachtje ten anker te gaan. In 1902 is hier de vulkaan uitgebarsten. Niemand kon ontsnappen aan het grove geweld van moeder natuur op 2 personen na. Een van hen zat op het moment van de uitbarsting in de gevangenis in een cel met extra dikke wanden. Een paar dagen na de uitbarsting hebben ze hem gevonden en was hij in plaats van een gevangenen plotseling een held. ‘s Avond hebben we aan boord een film zitten kijken (The Thomas Crown Affair) en herkennen we ineens het kerkje van Saint Pierre waar we net nog hebben gelopen. We hebben een rustige nacht en vertrekken de volgende dag vroeg, voor caribische begrippen, naar Dominica.