Wallibaboubay

Gisteren zijn wij na uiteraard weer een pittige overtocht aangekomen in Bequia. Dit heb ik nu al zo vaak geschreven dat jullie je wel af zullen vragen of wij het weer ervoor uitzoeken of gewoon zoetwater matrozen zijn. Die vraag laten we voor nu nog maar even onbeantwoord. Het schip was weer nodig aan een schoonmaakbeurt toe en we moesten weer een grote was wegwerken dus Stephan heeft op de wal de was gedaan en ik ben aan het boenen geweest. In de avond heerlijk wezen uit eten bij de pizzeria en daarna samen met de Vrijbuiters geluisterd naar een zeer slechte live band. Zondag kregen we een boot langszij om water te laden zodat we weer opgetopt kunnen vertrekken naar Wallibaboubay. Deze tocht was eindelijk weer een verademing, we hebben genoten van een heerlijk zonnetje en de wind bracht ons met 6 knopen naar Saint Vincent op een zee die erg rustig was.

In Wallibaboubay worden we geholpen met ankeren. De baai is hier zo klein dat je met de kont van het schip vast moet liggen aan een boom op de kant. De baai is groen, beschut en erg mooi, niet voor niets is het meeste van pirates of the caribbean deel 1 hier opgenomen. Er staan op de kant nog gebouwen die voor de film gemaakt waren. Langzamerhand zijn we steeds meer na aan het denken over de terugreis, de boot is nog niet helemaal gereed voor een lange oversteek. Hier een lijst met Things to do waar we ons onder andere mee bezig moeten houden:

• Extra lier monteren om gemakkelijker te kunnen reven.
• V-snaar vervangen
• Roer controleren, maakt een raar geluid
• Raam stuurboordzijde lekt
• Hoes ankerlier maken zodat er minder water binnenkomt
• Kwadrant nalopen, controle
• Bakboord zonnepaneel werkt niet
• Windmeter blijft soms hangen
• Smeerolie motor verversen
• Smeerolie filter vervangen
• Brandstof filter vervangen
• Bovenste leuver van het grootzeil repareren

De lijst is eigenlijk nog langer, maar dit zijn punten die we echt gedaan moeten hebben voordat we beginnen aan de terugreis. Maandag zijn we begonnen om de lijst weg te werken, we werken natuurlijk wel op caribisch tempo, we hebben de lier aan bakboord zijde geplaatst en Stephan heeft een begin gemaakt om de lekkage bij het raam te verhelpen en ook lekker vers brood gebakken. We hebben veel regen gehad dus een perfecte klus dag. Voor het avondeten zijn we uitgenodigd bij de Vrijbuiters en hebben we genoten van een lekkere BBQ. Het plan was om de volgende dag heel vroeg op te staan en een vulkaan te beklimmen, maar het is later geworden dan de bedoeling was dus zijn we lekker blijven liggen en hebben een kleine wandeling gemaakt naar een waterval en het dorpje. De volgende dag gaan we alsnog naar de vulkaan. De hike naar de vulkaan schijnt een hele mooie te zijn, maar er word aangeraden om een gids mee te nemen. De weg is lastig te vinden omdat het zo dichtbegroeid is en de route loopt door een gebied waar veel wiet word verbouwt. Onze gids voor vandaag heet Kevin en hem hebben we ontmoet op een peddelbord naast onze boot. Om 7 uur hebben we afgesproken op het strandje van Wallibaboubay. Tussen een paar bomen op het strandje staan twee kleine hutjes met een overkapping. Er liggen wat boomstronken voor, die dienen als bankjes. We worden begroet door drie luid baffende honden. “We komen Kevin ophalen” zegt Stephan tegen een wat smoezelig uitziende man. “Hij komt er aan”. We gaan zitten en wachten tot Kevin het hutje uit komt gestrompeld. Zijn ogen zien er geel uit en zijn rood doorlopen. Hij heeft een blauwe trainingsbroek met een geel shirt aan die hij binnenstebuiten draagt, een groene veel te grote jas en een machete. Op blote voeten loopt hij naar de fles Rum met 84,5 procent alcohol die er nog staat van de avond ervoor en neemt een grote slok. Hij is klaar om te gaan. Plotseling voel ik me als een westerse toerist met mijn stevige wandelschoenen, rugtasje met eten, drinken, deet, zonnebrand, vestje, jasje, zonnebril, fotocamera en EHBO-spulletjes. In een klein taxi busje waar in Nederland normaal 12 mensen in zouden passen scheuren we hier met zijn 21e bij elkaar op schoot zittend langs de kust richting de vulkaan. We stappen uit en moeten afrekenen: 36 EC. Normaal betaal je 4 EC per persoon. Maar de maxitaxi is omgereden voor ons zodat we minder hoefden te lopen naar het zwarte strand. Dat is 20 EC extra de andere 4 zijn voor Kevin en er moet nog eens 4 worden betaald voor een voor ons onbekend persoon. Blijkbaar gaat de oom van Kevin ook mee zodat ook hij de route kan leren om deze wandeling met toeristen te gaan doen. Zodra we beginnen met de wandeling loopt Kevin alsof hij door de duivel wordt achterna gezeten over het strand. Achter hem volgt zijn oom en als laatste lopen wij over het zwarte strand. We besluiten om op ons eigen tempo te blijven lopen aangezien we nog een lange hike voor de boeg hebben. We slaan rechtsaf en lopen over een soort  droge rivier bedding. Na 500 meter moeten we een heel klein paadje in wat bijna niet te zien is vanwege de dichte begroeiing. De wolken staan hoog aan de hemel zodat de temperatuur aangenaam blijft. Maar goed ook want we moeten aardig wat meters omhoog klimmen over smalle dichtbegroeide paden. Kevin stampt ondertussen lekker in zijn eigen wereldje omhoog. Aangekomen in het gebied waar veel wiet wordt verbouwt stoppen we bij 1 van de vele zelf in elkaar geflanste hutjes. Een man met lange rasta haren en zo stoned als een garnaal komt naar buiten. Kevin en zijn oom kennen de man en gaan hier ontbijten. We zijn blij als we weer door kunnen lopen ook al is Kevin weer in mum van tijd uit zicht. Op de helft van de hike staat een immens grote vijgenboom waar we een korte pauze houden. Ik kan het niet laten om de boom even in te klimmen, dit zou een fantastische boom zijn voor een mooie boomhut. We hiken verder en komen in een iets meer open gebied, de bomen maken plaats voor grote varens. Na drie en een half uur kunnen we eindelijk dansen op de vulkaan! De wolken trekken zich net hoog genoeg op zodat we in de krater kunnen kijken. We eten ons broodje boven op en wandelen in drie uurtjes terug naar beneden. Voor degene die deze tour nog willen doen zou ik aanraden om in cumberland een guide mee te nemen. De hike is niet aangegeven met bordjes en anders zal je waarschijnlijk het begin van de hike niet vinden. normale prijs om te betalen is 50 EC per persoon (hoorde wij achteraf van andere gidsen).