Dominica is zo mooi dat het naar meer smaakt en de dag erna gaan we weer met zijn allen op pad. ‘s Morgens vroeg om kwart voor zes stappen we in de bijboot om de bus te halen. We stoppen eerst nog even bij de lokale bakker die eigenlijk nog niet open is, maar we worden vriendelijk geholpen. We mogen even binnen komen en hebben een kijkje achter de schermen. Ik sprak met een bakker en hij was al aan het werk vanaf 20.00 uur en hopelijk is hij om 10.00 uur vandaag klaar. Dit doet hij 6 dagen in de week, 14 uur per dag werken, dat is gemiddeld 84 uur! En dat al 43 jaar. Daglicht ziet hij bijna nooit, want overdag slaapt hij. Dus mensen als je maandag weer vroeg je bed uit moet om te werken en geen zin hebt, denk dan eventjes aan deze man en stop met zeuren. Met onze verse broodjes lopen we het bakkerszaakje uit en wachten op de bus die ons zal brengen naar het begin van de hike voor de Boiling Lake. Bij het startpunt van de hike is een kloof, de Ti Tou Gorge, waar water doorheen stroomt. Ook hier zijn de filmmakers van Pirates of de Caribbean geweest. Voor de kenners onder ons: In de tweede film zit Orlando Bloom en de rest van de bemanning opgesloten in de ronde bal die gemaakt is van botten, ze rollen over de heuvel en worden op de hielen gezeten door de inboorlingen. De kooi breekt en ze belanden in het water in een kloof. En die kloof, dat is het begin van onze hike voor vandaag. Het eerste stuk wandelen we door het regenwoud. Onze schoenen zitten in no-time onder de modder, want de grond is erg drassig en nat. Na twee uur lopen we uit het regenwoud en komen we bij een kleine overkapping. Alsof we het zo getimed hebben voelen we spetters en al snel komt het met bakken uit de hemel zetten. Niet voor niets is dit natuurlijk het regenwoud. Zodra het ergste over is wandelen we verder. Ze hebben hier ooit de moeite genomen om allemaal boomstammen neer te leggen die dienen als traptreden, maar in de loop der jaren zijn er hier en daar een paar weggespoeld. Het drassige modder veranderd in bruin en oranje gekleurd gesteente met hier en daar wat groen gras, de kleuren zijn diep en intens. Water tegen het kookpunt aan stroomt van de berg af, op sommige stukjes staat het water stil en kookt het. Het is prachtig om te zien, maar het stinkt hier ongelofelijk naar rotte eieren. Stephan en ik nemen bijna altijd een hardgekookt eitje mee als we gaan wandelen, gelukkig hebben we die van vandaag al op. We volgen het water naar beneden en komen uit bij een warmwater bad, over de oranje en groene wanden stroomt het warme water het bad in, Het is groot genoeg om er met zijn zevenen uitgebreid in te liggen. Erg aanlokkelijk om er nu al in te gaan maar we moeten nog verder. Gelukkig is het niet zo ver meer en voordat we het doorhebben zijn we al bij de Boiling Lake. Een grote krater met een doorsnede van ±60 meter. Af en toe trekken de wolken even weg en zien we het water koken. De modder die je hier vindt schijnt goed te zijn voor je huid en Nina en ik nemen een 
gezichtsmaskertje. Op de terugweg komen we aan bij ons welverdiende bad. Het water is heerlijk en de komkommer die Stephan heeft meegenomen komt goed van pas voor onze ogen. Ik voel me weer zo goed als nieuw als we weer naar beneden wandelen over het glibberige pad. Na drie en een half uur zijn we weer terug bij de kloof. Nina, Gabriel, Stephan en ik gaan hier nog het water in om tegen de stroming op te zwemmen naar twee watervallen. De kloof is zeker 30 meter hoog en het water in tegenstelling tot daarboven ijskoud. Maar ongelooflijk mooi! Na een half uurtje vinden we het mooi geweest. We drinken nog wat en worden met de taxi weer terug naar de steiger gebracht waar onze dinghy ligt.