‘Marjolein wakker worden we zijn er bijna’, hoor ik Stephan tegen me zeggen. We zijn er bijna? Hoe kan dat nou ik heb mijn wacht nog niet eens gelopen. Normaal kom ik om 02.00 uur op post en kruipt Stephan lekker het warme bedje in. Hij heeft me vanacht laten slapen en wekt me pas om 04.00 uur als we Gran Canaria door de vele verlichting al goed zien liggen. Het was een heftige nacht, met veel golven en veel wind, hier lijken wij echter een abonement op te hebben. Het voordeel is wel dat we er uren korter over hebben gevaren. Om 07.00 meren we uiteindelijk af aan de meldsteiger. De receptie is nog dicht dus we kruipen ons bed in. Klop klop klop.!! Het is 10.00 uur en we worden grof gewekt. ‘You have to move, Now!!’ hoorde we iemand schreeuwen. We veronschuldigen ons dat we net een zware nacht hebben gehad en pas vroeg waren binnen gelopen. Daar heeft de meneer niks mee te maken en of we hem direct willen volgen naar ponton T, de allerlaatste steiger op de haven, met ruim 1250 ligplekken is dit de grootste haven waar we tot nu toe hebben gelegen. Als ik over het water zou gaan zou ik binnen 1 minuut weer bij de receptie zijn om ons in te klaren, maar ik kies voor de droge weg. Met mijn spullen onder mijn arm begin ik aan de wandeling. Er zijn ontzettend veel watersportwinkels, tuigers en restaurantjes. Ik loop alle steigers voorbij en na meer dan 20 minuten kom ik eindelijk met droge kleren aan bij de receptie. Het is erg druk, ik pak een bonnetje en ga zitten. Een iets wat zure muffe lucht dringt mijn neusgaten binnen. De meneer naast mij heeft ook een tijdje op zee gezeten en nog niet gedoucht. Zo gaat dat als zeiler. Na 2 uur wachten ben ik dan toch echt aan de beurt. Op de terug weg regel ik dat er dezelfde middag nog een tuiger bij ons langs komt om een val te plaatsen en de grootzeilval gedeeltelijk te vervangen. Ook het lekkende raam kan ik weg brengen bij een watersport winkel. En ik spring nog even onder de douche. Al met al heb ik veel kunnen doen. ‘Stephan wakker worden het is al middag’.