Na een nacht varen komen we zaterdagochtend 24 januari aan bij Bequia. Ik was wederom zeeziek en had veel last van een blaasontsteking. De wind kwam recht van achteren en de stuurautomaat had moeite om de boot op koers te houden. Stephan heeft zich weer laten zien als echte zeeman en heeft de nacht doorgebuffeld. De baai van Bequia ligt helemaal vol met zeilboten en het kost ons dan ook moeite om een goed plekje te vinden. Na drie keer ankeren liggen we goed, we liggen vlak voor een tropisch strandje, het dorpje is 10 minuutjes varen met de dinghy. We liggen hier perfect! Een uurtje later komt ook de Volonte binnen en gaat iets voor ons liggen. Eric en Stephan gaan inklaren terwijl ik de boot weer een beetje aan kant maak. Verder doen we het vandaag rustig aan en alleen ‘s avonds gaan we samen met de Volonte en de Wildevaart borrelen bij de Tisento (Bas en Agnes). Stephan en ik duiken vroeg ons bed in zodat we morgen weer fit zijn.
Zondag 25 januari is er een muziekfestival en Stephan en ik gaan daar een kijkje nemen. We varen met de dinghy naar het dorpje en lopen vanaf daar over het strand naar het muziekfestival op weg naar waar: “work a million miles a way” is, “worries long gone” zijn, “cold and snow far away over the occean” zijn en daar waar “happiness” is. 
Op het ritme van de caribische muziek drinken we een cocktail. De tijd tikt voorbij en ik zie alleen maar een dochtertje met een lach op haar gezicht van oor tot oor in de gespierde bruine armen van haar vader bewegend op de muziek, een fout geklede man in een te strakke leren broek en een visgraat shirt met een doekje om zijn hoofd draaiend met zijn heupen, een toerist met een foute Hawai blouse en zijn vrouw die de tijd van haar leven heeft door heerlijk a-ritmisch op de muziek te dansen. En dat allemaal op de muziek van een band die 20 jaar geleden erg populair geweest moet zijn, maar dat mag de pret niet drukken. Samen genieten we van de mensen om ons heen en het heerlijke eten wat ze serveren.
Wat een geweldig begin van onze tijd op de Grenadines. Samen met de Volonte zijn we van plan een aantal eilanden te gaan bezoeken: Canouan, Tobago Cays, Petit Tabac, Mayreau en Union Island. Heerlijk weer, helder blauw water, korte stukjes zeilen, witte stranden, veel schildpadden en een ontspannen ‘yeah man’ sfeer. Kortom: ‘Life is good in flip flops!’. Ook leuk om weer andere Nederlandse boten tegen te komen, zoals Frederique, Paul en Laurens van de Wildevaart of Frank en Simone en hun 4 kinderen van de 99Bottles. Een gezellige BBQ op het strand van Bequia met de Volonte en de Wildevaart wordt afgewisseld met een borrel en een door Marjolein gemaakte verjaardagstaart voor Frank op de 99Bottles.
In Canouan blijven we uiteindelijk 2 nachten. Eigenlijk wilden we daar alleen 1 nacht ten anker om daarna door te varen naar Tobago Cays, maar ja, zo gaat dat hier.
Niemand van de Batjar en de Volonte had zin om te zeilen dus zijn we gewoon een dag op het strand bij het beach resort gaan liggen. Niets doen, boekje lezen, cocktail drinken, beetje zwemmen en mijn verjaardag vieren, kortom gewoon genieten! Een topverjaardag, want iedereen die ik had uitgenodigd is gekomen.
Tobago Cays mag je niet overslaan als je door de Grenadines vaart en dat merk je ook aan de hoeveelheid boten die achter Horseshoe Reef ten anker liggen. Het waaide iets te hard om daar lekker te liggen dus zijn we ten anker gegaan tussen Petit Bateau en Petit Rameau. ‘s Avonds maar weer BBQ-en op het strand, maar dan wel klaar gemaakt door locals! Het eten was lekker, maar veel en werd snel achter elkaar opgediend. Gelukkig mag jij je eigen drank meenemen en dat zorgde voor een gezellige avond met Eric en Denise. 
Bij het op het strand gaan voor de BBQ zwommen er diversen roggen, smooth trunkfishs en een porcupinefish vlak langs de waterkant. Waarschijnlijk zwommen ze zo dicht bij de kant om de restjes van de BBQ op te eten. Jammer dat we onze GoPro niet mee hadden genomen, maar het leverde alsnog mooie plaatjes op. Een van de andere eilanden bij de Tobago Cays is Baradel. Om Baradel ligt het schildpaddenreservaat en daar konden we weer even zwemmen met schildpadden, maar het eilandje had ook nog een verrassing in petto doordat er heel veel leguanen rondlopen (of in de bomen hingen). Hoewel de drukte iets wegneemt van de mooie lokatie blijft Tobago Cays een bijzondere aantrekkingskracht houden en we hebben ons voorgenomen om op de terugweg naar Sint Maarten hier nog een keer te stoppen.
Vlakbij de Tobago Cays ligt Petit Tabac en daar moesten we naar toe omdat daar voor Pirates of the Caribbean deel 1 een aantal scenes waren opgenomen. Thomas en Jesper wilden het hele eilandje rondlopen want dan wisten ze zeker dat ze op de juiste filmlokatie hadden gestaan. Petit Tabac is een prachtig klein parelwit strand met wat koraalrif erom heen en een stel palmbomen erop. Precies zoals je in de film ziet!
Mayreau was een slechts ankertussenstop voor ons op weg naar Union Island. Van de Grenadines eilanden bracht Union Island ons een apart gevoel. Wij hadden onze blik verder naar het zuiden gericht en de Volonte zat alweer aan de weg naar het Noorden te denken. Hier zouden onze wegen dus gaan scheiden, raar om niet te weten waar zij precies zouden zijn, even oproepen op de VHF ‘s ochtends om te vragen wie ontbijt ging regelen en geen lange borrels meer ‘s avonds met bekende gezichten. Union Island bleef dan ook een beetje onontdekt door ons en na 1 dag ten anker te hebben gelegen, in een enorm drukke en te kleine ankerplek, kwam de Volonte voor de laatste keer langs ons varen en voer weg richting het Noorden.
Wij gingen snel uitklaren en nog wat boodschappen doen, maar omdat de zin eruit was gegaan bleven we die nacht nog in Clifton baai ten anker liggen en gingen we de volgende dag op weg naar Carriacou, Grenada.