Normaal houden wij erg van feestjes, maar vandaag met dit feest blijven we liever aan boord. Het offerfeest word hier in Marokko groots geviert. Er worden 7.7 miljoen schapen en geiten geofferd. Dat hebben we maandag de dag na het offerfeest wel gemerkt. Ik loop samen met Eric, Denise en de kids de medina in om geld te pinnen. Het ruikt er een beetje muf de straten zijn smerig, overal liggen schapenhuiden, hoefjes en hoorntjes. De meeste winkels zijn nog dicht. De winkels zien er hier overigens uit als een soort garage box en in iedere box wordt weer iets anders verkocht. Van een winkeltje staat de deur een klein beetje open, er komt een lucht uit die ik wel herken en het zijn geen sigaretten. We vragen aan een man in een beige gestreepte jurk waar de pinautomaat is. Hij is zo vriendelijk om met ons mee te lopen en het te laten zien. De gemiddelde Nederlander is daar toch te druk voor. Geld pinnen is gelukt dus op naar de supermarche voor de grote boodschappen. Stephan is ondertussen op weg naar het vliegveld in Cassablanca om mijn zus Suzan op te halen. Zij komt vier dagen met ons mee zeilen. Wij hebben ondertussen een verkeerde tram genomen, maar zitten nu in de goede. Nog een klein stukje lopen en we zijn bij de supermarche, deze ziet er westers en goed uit. Ik loop met mijn winkelwagentje door de winkel als twee grote ogen me aan kijken. Een schaap, maar dan zonder het bijbehorende lichaam. Deze word momenteel in stukken gehakt met een groot slagers mes. De vliegen krijg je er weer gratis bij. Terug op de boot kan ik nog even op mijn gemak de spullen opbergen. Het is fijn dat er dan niemand aan boord is omdat dit altijd een hele verbouwing met zich mee brengt. De opberg plekjes zijn namelijk onder de banken, achter de banken en in het vooronder onder het bed. Alle kussens gaan dus meerdere malen de heel de boot door. Begin van de avond arriveren eindelijk Stephan en Suzan. Heerlijk lekker bijkletsen.
Stephan heeft de ambassadeur van Nederland uitgenodigd om morgenavond te komen borrelen (geen alcohol, natuurlijk) met de nederlandse vertrekkers. Het is ons namelijk opgevallen dat Marokko erg slecht op de kaart staat bij vertrekkende zeilers. Mischien dat we hier samen wat aan kunnen doen. Het is namelijk erg zonde om dit mooie land over te slaan als je een rondje Atlantic doet. De volgende dag, gaan Suzan, Stephan en ik nog even sightseeeing in Rabat.
Wij lopen richting de vissersbootjes om over te steken naar de Medina van Rabbat. Er zijn veel mensen in de weer, vis word neergezet in bakken wat een vreselijke geur met zich mee brengt. Voor 6 dirham mogen we met een klein roeibootje mee naar de overkant. Wat een zwaar werk moet dit zijn voor de jongen aan de riemen, met de stroom die hier staat valt het zeker niet mee. Terwijl we naar de overkant worden geroeid krijgt Stephan zelfs nog thee aangeboden van een oudere man in een witte lange jurk. Ook komt op dat moment een andere Nederlandse zeilboot binnen (Puff the Magic Dragon). Vanaf het roeibootje lopen we direct de Medina in. Het lijkt een beetje op de rommelmarkt met koninginnedag, alleen dan vele malen smeriger. Gelukkig als we de hoek omgaan word het iets beter en zijn het geen smerige kleedjes meer op de grond, maar weer de winkeltjes ter groote van een garagebox. Als je ergens even te lang naar blijft kijken word je direct aangesproken dus lopen we vrij snel door. Het enige waar we naar op zoek zijn is een lange jurk voor mij en rugtasjes voor de kinderen van Suzan. Voor mij zijn we uiteindelijk geslaagd, voor Suzan nog niet. Aan het einde van de middag komen we Rene en Philip tegen. Ook vertrekkers die we nog niet eerder hadden ontmoet. We hebben ze uitgenodigd om vanavond ook even te komen borrelen met de ambassadeur, hoe meer zielen hoe meer vreugd. Voordat we weer verder lopen waarschuwen ze ons nog voor gidsen die je voor wat dirhams wel de oude Kasbha willen laten zien. We lopen verder richting de zee, door een soort poort en komen op een grote begraafplaats terecht met uitzicht over de zee. De graven liggen bijna allemaal in dezelfde richting op een enkeling na. Er komt iemand naast ons lopen en begint een praatje met ons te maken. Hij is surfinstructeur maar heeft nu vrij vanwege het offerfeest.
Hij legt uit dat de graven zo geplaatst zijn omdat de moslims op hun zij in het graf liggen met hun gezicht richting Mekka. Moslims die zijn overleden in het buitenland worden op hun rug begraven met hun Hoofd richting Mekka. Best een leuk weetje. We lopen verder en de vriendelijke meneer blijft met ons meelopen en vertelt nog veel meer over Marokko. We hebben door dat we er zijn ingetrapt. En dat terwijl we nog geen vijf minuten daarvoor zijn gewaarschuwd!!! Oke hij vertelt leuk en is niet erg opdringerig. Stephan wil wel erg graag weten wat hij voor deze tour wilt hebben voordat we verder gaan. 300 Dirham!! Nee dat gaat niet gebeuren, we komen overeen met 100 dirham voor ons drieen en dan mag hij nu stoppen met de tour of doorgaan. Hij loopt nog een klein stukje met ons mee door de straten van de oude Kasbha. Het valt ons op dat hij wel een stuk sneller loopt en minder spraakzaam is. We stoppen bij een tuin, hier mag hij niet verder ze kennen hem hier al. We hebben een leuke middag gehad en besluiten om terug te gaan naar de boot om wat hapjes klaar te maken voor vanavond. Rond 20.00 ariveert Rob Strikker de ambasadeur. We drinken en eten wat op de steiger in de haven. Ter afsluiting maken we nog een groepsfoto.
