Toch wel handig een vrouw die aan motoren kan sleutelen. Hierdoor verdient ze nog wat bij op deze reis en ontmoet je veel andere mensen. Sinds ons laatste blog hebben we veel mensen mogen ontmoeten. Sommigen hadden we al eerder gezien van maar anderen hadden we alleen hun blog gelezen. Zeilers, reizigers, op weg naar onbekende en bekende bestemmingen. Ieder met zijn eigen verhaal en uitdagingen. Een paar van de verhalen zullen door deze blog heenlopen.
Inmiddels hebben we de Spaanse Ria’s verlaten en zijn we ook al voorbij Porto (Portugal) op weg naar Lissabon. Portosin in Ria de Muros was een leuk plaatstje, alleen hebben we daar een paar dagen slecht weer gehad. Dat zijn we niet meer gewend, dus al snel kwam onze oude Nederlandse gewoonte naar boven: lekker klagen over het weer.
Veel regen, volledig bewolkt en harde wind uit het zuiden. Hierdoor waren we genoodzaakt om een paar dagen in Ria de Muros te blijven liggen bij het plaatstje PortoSin. Toch is het hier wat anders, want zodra de regen is verdwenen en de laatste wolken de bergen verlaten dan is het weer prachtig, bijna te warm.
Aangezien we de bijboot weer uit de stalling hebben gehaald zijn we vanaf de ankerplaats naar Portosin gevaren met de bijboot. De heenweg ging een stuk makkelijker dan de terugweg, want met veel boodschappen en een sterke wind tegen is toch niet zo lekker in zo’n klein bootje. Gelukkig was het water iets warmer dan toen we deze zelfde actie uitvoerden bij Isle of Wight.
Dinsdag 26 aug was voor het eerst een dag dat we heel de dag regen hebben gehad. Heerlijk om wat te klussen en op te ruimen aan boord, maar het strandschema lijd er wel onder. Woensdag zou het weer beter worden, maar omdat we veel op de motor gevaren hadden gingen we nog even Portosin binnen om brandstof te tanken. Dat ging dus niet zomaar, want het was laag water en met een volle maan ook nog eens zeer laag water. Dus we moesten wachten tot later op de dag. Dan maar even het dorp ingelopen en in een kroeg uiteindelijk het huis van Marjolein verkocht. De makelaar (waar we geen advies van kregen) vond dat we maar met het (eigenlijk te laag bod) akkoord moesten gaan. Na veel wikken en wegen hebben we dat gedaan, want na dik 2 jaar begint het wel een blok aan het been te worden. Aangezien er nog geen koopcontract is getekend hebben we het nog niet echt gevierd, maar Marjolein is wel begonnen met het op marktplaats zetten van de inboedel.
Toen we eindelijk hadden getankt en ik ging betalen hoorde ik bij de receptie 2 Duitsers aan de balie vragen voor technische hulp. Zij lagen net buiten de haven ten anker dus toen we wegvoeren zij we daar nog even langs gegaan en prompt kon Marjolein weer aan een motor klussen. Nina en Gabriel hadden wel een bijzonder verhaal met hun boot, want die was van zijn ouders geweest. Zijn ouders hebben na hun pensioen 14 jaar over de wereldzeeen gevaren, maar zijn vader was ziek geworden en zij moesten de boot verkopen. Deze lag nog echter in het Caribisch gebied. Dus samen met een vriend hebben Nina en Gabriel de boot dit jaar teruggevaren om te verkopen in Duitsland. Het beviel hun echter zo goed dat ze nadat ze in Frankrijk aangekomen waren besloten om hun banen op te zeggen de boot te kopen en voor 2 jaar te gaan zeilen net zoals zijn ouders. Fantastisch hoe mensen dit soort beslissingen durven te nemen.
Terwijl ik het hele verhaal kreeg te horen onder het genot van een biertje, was Marjolein druk bezig de motor weer aan de praat te krijgen. In ieder geval was een filter wisseling nodig en nog wat andere dingen, maar de motor liep weer (maar nog niet helemaal goed bleek een paar dagen later).
Uiteindelijk donderdagmiddag 28 augustus vertrokken we naar Ria de Arosa. Tijd begon nu wel een probleem te worden want de broer van Marjolein (David) zou naar Porto komen op dinsdag 2 sep dus we hadden nog 5 nachten. Maar we waren pas in de 2de Spaanse Ria. En er waren er nog drie te gaan. De wind was ook een spelbreker aan het worden, want het zag er naar uit dat de wind er niet was de komende dagen. Dat betekende weer verder op de motor. Wat een tegenvaller! Op weg naar Ria de Arosa hadden we nog wat rare deining dus echt lekker varen was het ook niet. Na 7 uur op de motor kwamen we in Padro do Caraminal: wie kent het niet?
Een leuk klein plaatstje met een oude stadskern en een grote supermarkt waar we rechtvoor ten anker lagen. Tijdens het boodschappen doen konden we zo de boot in de gaten houden. De 2de dag zijn we lekker op het strand gaan liggen en gaan snorkelen. Er was niet veel te zien en onze snorkelsets zijn nog niet echt goed. We hadden ze bijna opgeruimd toen er een grote groep dolfijnen langs de boot zwom! Marjolein was bijna overboord gesprongen om met ze te gaan zwemmen, maar ze waren al weer weg. Snel het bijbootje ingesprongen om ze nog wat langer te kunnen zien. En dat is gelukt! Wat een spektakel hebben we gekregen. De dolfijnen waren aan het spelen met een grote koopvaardijschip die net de haven werd uitgesleept en wij zaten met onze bijboot op de eerste rang. Helemaal toen 1 dolfijn vlak voor onze boot 2 meter uit het water sprong. Op het filmpje is het niet goed te zien. Dus we hebben een foto van het filmpje gemaakt! Je hoort ons nu nog gillen! Woepiiee! Kom we varen nog even met ze mee, riep Marjolein, maar op dat moment was de benzine op en kwam de motor pruttelend tot stilstand. Waar waren we inmiddels? Oei, we zagen nog net de boot liggen, dus roeiend kwamen we een half uur later terug aan boord. Wat was dat gaaf! En wat kwamen ze dicht bij de kust!
Was dit dezelfde groep die we eerder al gezien hadden? Mijn rugvin herkenning is nog niet goed genoeg dus wie zal het zeggen. ‘s Avonds onder het genot van zelfgemaakte tapas hebben we nog een paar keer genoten van de filmpjes die we gemaakt hebben. Jammer dat je altijd maar een gedeelte kan zien van alles. Het is net of je door een rietje ziet te kijken en de rest aanvult met je herinnering. Helaas kan ik die niet met jullie delen.
De volgende dag hadden we nog een klein beetje wind (maar niet voor lang) en gingen we op weg naar Ria de Vigo. Misschien nog even bij Vigo naar binnen om even rond te kijken. Maar na een dag weer voornamelijk op de motor begon het te waaien toen we Ria de Vigo binnen kwamen. Okay, we hebben nu eindelijk wind dus we gaan verder ook, op naar Bayonna en we slaan Vigo dus over. Bayonna is de laatste baai/Ria van Spanje voordat Portugal begint. Daar lagen veel Nederlandse boten: de White Wich, de Antares, en de Win2Win. We hadden alleen in La Coruna de bemanning van de Zwerver, en de Rogue ontmoet, maar verder is het nog stil geweest. Natuurlijk hebben wij hun blogs ook gevolgd en we zagen dat zij al een tijd voor ons uit waren. Ook de Aido (Nina en Gabriel) lagen daar en die kwamen gelijk even bij ons buurten en vragen of Marjolein nog even naar de motor kon kijken want die startte nog steeds niet goed (lucht?, vuil?). Ook Walewijn kwam even langsroeien. Hedda en Walewijn van de Antares hadden we ontmoet in IJMuiden, onze eerste haven na ons vertrek. Zij zagen ons liggen en kwamen vragen of wij lang weg gingen, want wij waren met van alles uitgerust. Zij zouden een maand later weg gaan. Omdat wij zolang in Zuid Engeland zijn gebleven zijn zij eerder in Spanje aangekomen.
Gaaf hoe zij deze reis doen met Quirijn, hun zoontje van drie! Helaas hadden we niet veel tijd want we moesten nog 70 mijl naar Porto afleggen in 2 dagen. Dus zondag 31 augustus heeft Marjolein de Aido weer op weg geholpen, hebben we heerlijk geluncht op de Antares en toen zijn we op weg gegaan naar Portugal. En nu begint het vervelend te worden voor jullie als lezer, maar helemaal voor ons, want er was weer geen wind, dus de komende 6 uur was het weer varen op de motor. Viana do Castello was de eerste Portugese haven en we kwamen daar om 2230 binnen. Gelukkig is het dan in Portugal een uur vroeger dus was het gewoon 2130 en konden we nog even het stadje in lopen. We kregen al snel een andere indruk van Portugal dan van Spanje. Hier spreken veel meer mensen goed Engels en zijn ze iets meer open (of denken we dat alleen maar). Ook heb ik nog nooit zoveel (geld)banken in zo’n klein dorpje gezien. Dat moet ik ook nog eens uitzoeken! Lekker iets gegeten en wat gedronken op een terras tussen wat locals, maar toen begonnen onze ogen wel dicht te vallen. Helaas moesten we de volgende dag weer vroeg weg want we wilde op tijd in Porto zijn. Anders hadden we zeker dit dorpje wat beter verkend.
Op maandag 1 september kwamen we om 1800 uur in Porto aan. ‘s Avonds hadden we gelijk een Nederlandse meeting. De bemanning van drie boten zaten op de Zwerver (Met Wim en Marian die ons hadden meegenomen naar Santiago) om Wim te helpen met een technisch probleem. Met vier mannen naar een zekeringskast kijken heeft niet zoveel nut dus onder het genot van een drankje hebben de vrouwen en ik eens rustig zitten praten over de avonturen tot nu toe. Leuk om de plannen van iedereen te horen. Puff the Magic Dragon (wat een geweldige naam) gaan 2 jaar lang de wereld rond, de Zwerver heeft besloten om de Middellandse Zee in te gaan en de Verleiding gaan hetzelfde doen als wij. De volgende dag, na flink wat wijn en bier moest ik er vroeg uit om David van het station te halen. Aangezien David ons zoveel had geholpen het afgelopen jaar met klussen aan de boot was dit ons bedankje voor hem. Marjolein had in de tussentijd het schip verder schoon gemaakt zodat hij een schoon bedje vond in het achteronder. Met zijn drieen gingen we op pad om Porto te bekijken. Een bezondere stad met vele mooie oude gebouwen en monumenten, maar ook met veel vervallen gebouwen zonder dak en ramen. Net alsof de nieuwe stad op de oude gebouwd is maar deze nog gedeeltelijk zichtbaar is. De wandeling naar de stad vanaf de Marina was zo’n 4 kilometer langs de rivier die ons mooie uitzichten gaf over Gaia en Porto. Na een hele dag wandelen storte David in (hij was om 3 uur al van thuis vertrokken) en viel hij in het park in slaap. Na een uur was hij weer fit genoeg zodat we deze mooie dag afsloten met een heerlijke maaltijd in een leuk, klein restaurantje. Porto, de stad natuurlijk van alle Portwijnen: Sandeman, Tawney, Churchill, Offley, alle portwijnen zijn hier vertegenwoordigd. Heerlijk, maar aangezien het erg toeristisch is, is de prijs er ook naar. Gelukkig kregen we op een paar plaatsen nog wat gratis Port aangeboden en dat hebben we zeker niet afgeslagen. Porto beviel ons zo goed dat we er nog 1 dag langer zijn gebleven. En natuurlijk omdat er op zee wederom geen wind stond. Inmiddels zijn we 2 havens verder en hebben we het Portugese Venetie ontdekt, maar daarover de volgende keer meer.