Op vrijdag 11 juli vertrokken we dan van de Bjoelie river. Aangezien wij nu alweer een paar havens verder zijn lijkt dit alweer een eeuwigheid geleden. Voordat ik ga schrijven over onze tocht naar Poole en Weymouth eerst iets over de afgelopen paar dagen en het nieuws wat Nederland bezig houdt. Wat een verschrikkelijk nieuws en hoe droevig voor de nabestaanden. Hoe dichtbij het wel niet kan komen bleek wel uit een facebook bericht van een oud collega van Marjolein, die eigenlijk in dat vliegtuig had moeten zitten maar zijn paspoort bleek niet in orde te zijn. Hij heeft geluk gehad, maar zovelen niet. Wij volgen het nieuws hier met extra aandacht en het enige wat wij kunnen doen is de vlag halfstok hangen op de boot. Daarin zijn wij niet de enige, want veel boten die hier in de haven liggen doen dat. Iedereen heel veel sterkte!
De tocht vanaf de Bjoelie river naar Poole was niet echt spannend! Een kleine 30 mijl met een aardige wind. Aangezien we wandelend nog niet bij de Needles waren geweest deden we dit nu maar met de boot. Ik zat iets teveel te letten op het maken van een goede foto, want vlak voorbij de Needles kwamen we in een 'Eddy' terecht. Turbulentie in het water, met hoge golven, een vortex, kortom snel weer weg daar want wij zaten in een grote wastobbe.
In de middag kwamen we in Poole aan en aangezien we boodschappen moesten doen wilden we afmeren in de stad. De stadskade lag echter helemaal vol en een Franse zeilboot had net de laatste plek ingenomen. Gelukkig waren ze zo vriendelijk om ons langszij aan te nemen, zodat we niet zover naar de supermarkt hoefde te lopen. Poole is wel aardig maar na de Bjoelie river moesten we weer even acclimatiseren aan de hoeveelheid mensen. Met onze Franse buren heb ik met behulp van Google Translate nog een gesprekje kunnen voeren, want de Engelse taal waren ze niet machtig (niet 1 woord). 's Avonds zijn we Poole uitgevaren en hebben aan een boei de nacht doorgebracht. De volgende dag vroeg naar Weymouth gevaren. Wederom een kleine 30 mijl, dus langzaam komt Falmouth in de buurt. Vanaf daar willen wij de overtocht maken richting Spanje. Eigenlijk wilden we in Portland harbour aan een boei gaan liggen en de volgende dag verder varen naar Dartmouth, maar op het laatste moment besloot ik toch Weymouth binnen te gaan. Dat was een goede beslissing, want daar was het weekend het Internationale Sea Food festival. Nu was Marjolein een stuk minder blij, want Sea Food is niet haar favouriete eten. Degene die haar iets beter kennen weten hoe afgrijselijk, verschrikkelijk, vies ze alle vis (op een bord) vindt. Met veel pijn en moeite is ze met mij over het Sea Food Festival gelopen, maar toen ik voorstelde om ook weer terug te lopen via dezelfde weg was de lol er helemaal af. Het was wel heel gezellig want als je Weymouth binnenvaart passeer je alle kroegen en kraampjes voordat je in de Marina bent. Gelukkig gaat onze samenwerking met afmeren prima zodat we niet voor schut stonden voor honderden nieuwsgierige (dronken) mensen.
's Avonds dus geen heerlijke culnaire visschotel maar een Indian Curry restaurant (die was gespecialiseerd in: Indonesisch, Chinees, Nepalees, Sri-Lankees, Indiaas en Thais eten?). De volgende dag zijn we nog even op het strand gaan liggen we heb ik 3 nieuwe gasflessen gekocht.
Aangezien we 's avonds om 2100 uur uit de Marina vertrokken konden we direct voorbij de brug midden in de stad afmeren langszij de wachtponton. Een ander Nederlands schip had hetzelfde idee (aan de ponton kan je buiten de openingstijden van de brug gratis liggen). Kees en Marijke nodigde ons gelijk uit voor een wijntje! Met op de achtergrond in een kroeg aan de andere kant van het water de finale van het WK, hebben we gezellig zitten kletsen en ervaringen uitgewisseld. De River Dart kwam opeens op onze verlanglijst te staan. Na een paar flinke bellen wijn gingen we naar bed om 's ochtends voor de eerste opening van de brug te vertrekken.
Ik schreef we maar dat werd ik, want Marjolein bleef lekker in haar bed liggen terwijl ik losgooide en op de motor Weymouth achter ons liet.
We zouden eigenlijk niet zover gaan, maar het was prachtig weer, er was een goede wind en het was nog vroeg. Dus de river Dart en Dartmouth was opeens in beeld, misschien had de wijn van gisteravond nog wat invloed op mij. De afstand was zo'n 55 mijl en je moet langs Portland Bill en 'THE RACE". Dit is zo'n Eddy waar ik het al over had, maar dan echt een beruchte. Snel nog even het getij gecontroleerd en besloten dat het te doen was. In de 'Pilot' stond heel duidelijk: Hug the Bill, dus vaar vlak langs de kust! Dat ging in het begin heel goed en toen we eigenlijk zuid van Portland Bill waren en The Race achter ons zagen liggen dacht ik dat we het goed gedaan hadden. Maar toen werd ik overmoedig en ging verder uit de kust varen. Een foute beslissing want opeens werden we gepakt door 8 knopen stroom. Aangezien wij slechts 6 knopen deden, was onze verplaatsing over de grond opeens achteruit: richting THE RACE. Vol gas richting koers 270, werd onze koers over de grond 180. Net genoeg om uit The Race te blijven, maar wij hebben een paar uur lang naar Portland Bill kunnen kijken, die alleen maar kleiner werd maar niet van positie veranderde. Pffff, dit soort dingen geven weer aan dat de zee (en alle andere elementen) altijd de baas boven ons zijn.
's Avonds na 13 uur varen/zeilen kwamen we aan in Dartmouth! Dat wij daar een hele week zouden blijven, dat wisten we toen nog niet.