Na vier weken op jachthaven Lanzerote gelegen te hebben zijn we op 23 November samen met de Antaris en verleiding vertrokken richting Gran Canarie. De ruime wind is precies goed, windkracht 5. Wat hebben we deze dag heerlijk gezeild. In de avond stoppen we bij Marina Rubicon. Hier zullen we overnachten en morgen vroeg willen we eerst nog de vulkaan beklimmen die we in de verte zien liggen. De zon gaat onder en nadat we een borrel hebben gedronken met onze duitse vrienden Nina en Gabriel die ook toevallig in de haven liggen kruipen we lekker ons bedje in. Sale heeft vanavond voor de tweede keer zwemles gekregen. Ze begind het al echt onder de knie te krijgen.
De zon schijnt als we aan de wandeling beginnen. We zijn blij dat we toch nog iets zien van het eiland voordat we weer verder gaan. We lopen door de stad richting de voet van de vulkaan deze was 200 jaar geleden nog actief. Heel gaaf om hier nu te kunnen lopen. Op de terugweg lopen we over de boulevard. Honderden toeristen zijn hier op vakantie. De gemiddelde leeftijd halen wij (en dan vooral ik) behoorlijk naar beneden. We eten onze lunch op met uitzicht over zee, de zon brandt op mijn huid, en een zwoel briesje waait door mijn haar. Dit is hoe het leven moet zijn. Om twee uur gooien we de trossen los en maken we ons klaar voor wat later blijkt een “bumpie ride” naar Gran Canaria.
