Wandelschoenen… check, zonnebril en zonnebrand… check, rugtas gevuld met eten en drinken… check, Deet want we willen niet gebeten worden door die vervelende chimychunga mug… check en als laatste fototoestel… check. We zijn klaar voor een hike naar de Seven sisters. Er is ons verteld dat dit de mooiste waterval is op het eiland. Na 30 minutjes billen knijpend in de bus te hebben gezeten stappen we uit bij National park. Op de parkeerplaats staan grote borden “feed the monkey’s only fruit”. Ik ben zo blij als een kind, hoe gaaf is het om apen in het wild te zien! Gister was het op verschillende plekken feest in het land vanwege independensday, ik denk dat de apen hun eigen feestje hebben gehouden en nu nog lekker op 1 oor liggen. In elk geval zijn ze niet komen opdagen bij het ontbijt. Onze trail begint pas een stuk lager dan waar het national park is en we moeten nog 20 minutjes over de autoweg doorlopen. Een klein beetje teleurgesteld lopen we de slingerweg af naar beneden. Maar vanmiddag komen we terug en misschien zijn ze er dan. We nemen een vlugge kijk bij het meer van 
het national park en vinden het erg lijken op de meren in friesland alleen dan met bergen op de achtergrond (Ondertussen zijn we al heel erg verwend door alle mooie plaatjes die we elke dag te zien krijgen). We vervolgen onze weg naar beneden en merken in de beentjes dat we gisteren ook al een lekker stukje gewandeld hebben. Na 20 minutjes zijn we geariveerd bij het begin. We krijgen een wandelstok mee want het kan erg glad zijn door de modder. We zien een paar graafmachines aan het werk en vragen ons af wat ze aan het maken zijn. We slaan linksaf een klein pad in. Onze tocht door het tropisch regenwoud is eindelijk echt begonnen. De temperatuur is aangenaam warm. Het is dichtbegroeid. Door het lichte briesje wat er staat horen we de bladeren ritselen en de bamboe klinkt als een krakende deur, het heeft een rustgevend effect. Na vijf minutjes wandelen zien we iets wat lijkt op een aquaduct alleen is deze gemaakt van staal en wordt er beton in getransporteerd. Het meeste beton ligt naast de aquaduct op het wat ooit een heel mooie wandelpad was. We komen bouwvakkers op rubberen kaplaarzen tegen die emmers met cement aan het vervoeren zijn. Hoe verder we het Regenwoud in lopen hoe meer werklui we zien en hoe groter de bouwput word. We hebben een half uur gewandeld over het bouwterrein en zijn uitgekomen bij de waterval. Het is prachtig om te zien, maar als ik me omdraai zie ik de graafmachine het tropisch regenwoud stuk maken. Ze willen een kabelbaan maken zodat elke tourist op sportschoentjes en witte sokjes naar dit prachtige plaatje kan komen kijken. 
Wat mensen alleen niet beseffen is dat dit een bijzondere plek is als je er voor hebt moeten zweten om er te komen. Als je door de woeste natuur hebt gebuffelt om bij de “beloning” uit te komen. Het is magisch als je hier wandelt met zijn tweeen en je komt uit bij zo’n mooi plaatje en neemt een duik in de rivier. Dan is zoiets meer dan geweldig. Maar een of andere idioot had weer een geweldig idee om het massatoerisme hier naartoe te halen waardoor de magie verdwijnt en waardoor een gedeelte van het tropisch regenwoud verdwijnt. Vandaag had een mooie hike moeten worden maar in plaats daarvan ben ik verdrietig en teleurgesteld, teleurgesteld in de mens dat alles en iedereen maar moet wijken voor wat de “mens” wilt. 