Ons plekje aan de boei bij Chaguaramas heeft een wel heel vervelende kant gekregen. Met de muziek van “party boten” konden we leven, de boeggolf van de snel en dicht voorbij varende speedboten waardoor we weer alle kanten op worden geschud en ons drinken omver gaat, geen probleem dat ruimen we wel weer op, met de dinghy naar de kant toe voor het minst en geringste, ook dat accepteren we, MAAR waar de pret nu echt ophoudt is de stookolie die op het water drijft. Door ons heen en weer geschud van de boot hebben wij nu een 40 cm brede zwarte rand gekregen van voor tot achter. Nadat we terugkwamen van het geweldige feest Carnival op dinsdag hebben wij direct los gegooid om een marina binnen te varen. We stappen in ons bijbootje en beginnen direct met poetsen. Een klein beetje komt eraf, maar het is in het polyester getrokken. Stephan is donderdag nog verder gegaan met het schoonmaken van die dikke rand stookolie en heeft daarbij, maar wat schuurpapier gebruikt. 
Dit moet dus ook weer in de wax worden gezet. Terwijl hij daar mee bezig was heb ik de binnenkant van de boot onder handen genomen en van voor naar achter gedeepcleaned. De zwarte rand van de boot krijgen we niet helemaal weg dus ik begin alvast met een lijst op te stellen om vrijwilligers te vragen om de boot weer te komen schuren en waxen als we weer terug zijn in Nederland. Wie zich geroepen voelt voel je vrij om je bij ons aan te melden via het gastenboek.
Voor de aankomende dagen hebben we een auto gehuurd. Dit is wel even wennen, want ze rijden hier aan de linkerkant. Ze rijden het liefst in het midden van de weg, laten weinig ruimte tussen de auto’s en ze rijden het liefst met de gedachte dat ze road runner zijn, miep miep… miieeuuuwww…….. Maar ik leg liever mijn leven in de handen van Stephan dan in die van een willekeurige taxi- of buschauffeur. Om de auto meteen maar goed te gebruiken hebben we de eerste ronde naar de supermarkt gedaan. We zijn er achter gekomen dat hoe noordelijker je in het Caribisch gebied komt, hoe noordelijker de prijzen worden. We willen hier dus inkopen doen voor de rest van de reis, uitgezonderd verse producten, maar dat spreekt vanzelf. Met de auto waren we vrij in de beweging en konden wij op ons gemak Mount St Benedict bezoeken. Dit klooster is ontworpen en gebouwd door de oudoom van Stephan.
Broeder Gabriel, Evert Mokveld O.S.B. geboren op 31-01-1894 is op zijn 18e naar Brazilië vertrokken om in het klooster te gaan werken. Een klein jaar later is hij verder gereisd naar Trinidad om daar te helpen met het opbouwen van een nieuw klooster “Mount Sint Benedict” . Hij was verantwoordelijk voor het ontwerp van bijna alle gebouwen die er staan en verschillende kerken en scholen. Vanaf 1915 tot aan zijn dood in 1982 heeft hij gewerkt als broeder in deze abdij. Gelukkig nam de abt nog even de tijd voor ons en konden we in het archief zijn personalia bekijken. Veel krantenartikelen, zijn oorkonde tot ridder in de orde van Oranje Nassau, zijn paspoort en zijn overlijdenskaartje. Er was nog een pater (Theunissen) die hem gekend heeft en ook een aantal oudere Trinidaders die wij spraken bij de abdij hadden hem gekend. Bijzonder om dit te zien en nog even bij zijn graf te staan.
Donderdagavond zijn we uitgenodigd bij onze Duitse buren en verwend met broodjes, ossenhaas, verschillende soorten kaas, druiven, wijn, gin tonic en goed gezelschap. Dit deden we een dag later dunnetjes over toen wij Taaltje (Leon en Ilse) op bezoek hadden en wij voor ze hadden gekookt. Als bedankje kregen we een pot Nutella (dat is in de Carieb zijn gewicht in goud waard).
Voor de zondag (22 februari) hadden we een druk programma voor de boeg. We wilden naar het zuiden rijden en de asfaltputten zien, de 80ft hoge Hutanaman beeld (een tempel voor alle Indiërs en daarna nog naar de Mangrove. We liggen met de boot in het noorden van Trinidad en de asfalt putten liggen in het zuiden, we hebben dus een lange weg voor de boegen het zou daarom verstandig zijn om vroeg in de ochtend te vertrekken. Maar ja, als je niets moet en alles mag dan blijf je toch gewoon nog even wat langer in je bed liggen. Om 9.00 zitten we eindelijk op de weg en na een lange 2 en een half uur komen we eindelijk bij de asfalt putten aan. Heb je je wel eens afgevraagd terwijl je in de file stond waar die kilometers lange snelwegen eigenlijk vandaan komen? 
De miljoenen tonnen aan asfalt waar we elke dag gebruik van maken hoe wordt dit eigenlijk gemaakt? Volgens Wilma onze tourguide zijn er drie natuurlijke asfalt putten zijn in de wereld, maar alleen in Trinidad wordt asfalt gewonnen. Wilma verteld dat 97% van de snelwegen in de wereld word gemaakt van het asfalt dat hier afkomstig is. De overige 3% wordt gerecycled. We lopen over het asfalt wat aanvoelt als een spons, de geur van teer word steeds sterker. het asfalt kunnen we zo van de grond trekken, we moeten oppassen dat we niet het zachte gedeelte aanraken dit krijg je bijna niet meer van je huid af, maar als we onze voeten en het zachte asfalt nat maken kunnen we er gewoon overheen lopen. Per week word er 450 ton aan asfalt gewonnen en dit vult zich vanzelf weer op. Nu vroegen wij ons af op de weg terug naar huis hoe ze met 450 ton per week de hele wereld kunnen voorzien van asfalt. 
Wilma moet volgens ons toch haar huiswerk nog maar eens goed doen. Vanwege milieueisen importeert Nederland sinds 1980 geen asfalt meer uit de natuurlijke asfaltmeer van Trinidad. De Teer die erin zit is kankerverwekkend. Het bitumen op de Nederlandse wegen komt tegenwoordig uit raffinaderijen in Antwerpen, het Duitse Brunsbuttel en het Franse Le Havre.
Na de asfaltputten gingen we op weg naar het Hutanaman beeld. Een Indiase tempel want er zijn heel veel Indiërs naar Trinidad geëmigreerd. We hadden daar afgesproken met Uta, een vrouw die we bij de Abdij tegen waren gekomen en ons wel alles wilden vertellen over het Yogacentrum wat bij de tempel zit. Helaas zaten duurde de weg terug nog langer vanwege een omleiding en miste wij onze afspraak. De tempel hebben we wel gezien, maar zonder uitleg was het maar een vreemd gebouw in dit land.
De zondag hebben we afgesloten met een avondje bioscoop! Heerlijk om weer even lekker in een luie stoel naar een film te kijken.