Venetie en Ilhas Berlenge Grande
Visite langskrijgen is leuk, maar de afgelopen 3 weken hebben we daardoor geen tijd gehad voor meer belangrijkere zaken, zoals het blog bijwerken. Het is daarom weer prettig om nu weer even met zijn 2-en te zijn. Mijn moeder zei het al: ‘bezoek en vis, blijven drie dagen fris’. Ondanks dat het 3 weken werd hebben we wel genoten van alle bezoeken. Inmiddels is Bernd (de laatste visite) ook al weer thuis, maar het verhaal begint nog bij de broer van Marjolein, David. Die was in Porto aan boord gestapt en met hem hebben we een paar dagen Porto bekeken om daarna door te varen langs de Portugese kust naar Lissabon. De eerste haven na Porto was Aveiro, waarvan in de gids stond dat het een leuk oud stadje is wat lijkt op een mini Venetie. Wat echter niet in de gids stond was de enorme lelijke rivier die we gedurende 1 uur moesten afvaren om vervolgens bij een verlaten fabriek een steiger te zien waar een paar zeilboten lagen. Gelukkig kwamen we onze Deense zeilvrienden uit Gigon ook tegen (als enige andere niet lokale boot). Zij verzekerden ons dat het stadje erg leuk was, maar aangezien zij ons uitnodigde voor een borrel werd het bezoek aan Aveiro uitgesteld tot de volgende ochtend. Het stadje was inderdaad erg leuk en maakte de lange saaie tocht over de rivier helemaal goed. Mini Venetie is misschien iets teveel gezegd, maar er waren gondels, grachten en oude huizen en pleinen die met wat fantasie deden denken aan Venetie. Vlakbij de haven, waren echte zoutvelden, waar zout vanuit zeewater wordt gewonnen. De enige keer dat ik dat zo heb gezien was op Bonaire. ‘s Middags na ons bezoek aan mini Venetie zijn wij zeilend de lelijke rivier afgevaren. Doordat we aan het zeilen waren op de rivier was het nog leuk ook. Ik geloof alleen dat David ons eunthousiasme over het zeilen niet echt deelde. Misschien waren wij wel overdreven enthousiast omdat het alweer zolang geleden was dat wij gezeild hadden. Bij de haveningang moesten we helaas alweer overgaan op de motor, maar dat kwam dit keer niet door het gebrek aan wind, maar door de ongeveer 35 kleine vissersbootjes die midden op de rivier aan het vissen waren. Beetje slaommend naar buiten varen! De volgende stop was Ferreiro de Faz waar wij op vrijdagavond 6 september aankwamen. Zaterdag was er een mooie rommelmarkt voor de marina. Volgens Marjolein moeten we hier nog een keer naar terug, want er waren heel veel echte antieke spullen te koop voor een prikkie! De rest van de dag hebben we een beetje het stadje bekeken, maar na Venetie viel dit een beetje tegen. Wel was er een enorm groot strand, maar het weer was niet mooi genoeg om daar volop van te genieten. David is nog vissen gaan vangen in de haven terwijl wij onze spieren weer eens in werking gingen zetten onder leiding van Shaun T’s programma: ‘Insanity’. Veel Portugezen die langsliepen terwijl wij druk springend achter een laptop stonden, moeten datzelfde misschien gedacht hebben. Aangezien David een keer ‘s nachts wilde varen en wij niet nog een nacht wilde betalen in deze dure haven besloten we om rond 22.00 uur te vertrekken. Het plan was om in 1 keer door te varen naar Ilhas Berlenga. Een paar eilanden voor de kust van Portugal ter hoogte van Peniche. Helaas was de wind niet of nauwelijks aanwezig, en terwijl ik de wacht hield dreven we met 1.7 knopen naar het zuiden. Aangezien we geen mooie sterrenhemel hadden en ook geen dolfijnengroepen was ik op mezelf aangewezen om de nacht door te komen. Om 5 uur heb ik Marjolein en David wakker gemaakt zodat ik even naar bed kon. Op het moment dat ik David had wakker gemaakt hoorde ik iets naast de boot. Aan de ene kant schrok ik een beetje, maar ook werd ik kinderlijk enthousiast; Dolfijnen! En door de algen die het water kleuren, leek het net of de dolfijnen een hele lichtshow gaven onder water. Echt gaaf, maar helaas van korte duur. Gelukkig hebben Marjolein en David ze ook gezien zodat ik zeker weten niet aan het dromen was.
‘ s Ochtends waren we ter hoogte van Nazare en daar zijn we even naar binnen gegaan. Ik wilde vers brood halen en de was doen (hoe kom je erop) maar de bewaker bij wie ik een sleutel wilde halen, stond erop dat wij voor een overnachting zouden betalen. Gelukkig kon hij niet van post af zodat wij na zonder te betalen na een paar uur weer weggingen. Geen brood of schone was rijker, maar wel een paar jerrycans smeerolie gekocht. Onze motor lekt toch wat meer dan verwacht dus dat is iets wat Marjolein nog moet doen (heerlijk om dat zo te kunnen schrijven).
Dus weer verder op weg naar Ilhas Berlenga. Na 7 uur op de motor kwamen we daar eindelijk rond 2000 uur ‘s avonds aan. Met een mooie zonsondergang zijn we voor een oud fort ten anker gegaan en hebben onder het genot van een drankje, de plannen gemaakt voor de volgende dag. Dit eiland zag er veel belovend uit dus vol kinderlijke voorpret gingen we heerlijk slapen op onze mooie ankerplek.
Natuurlijk ben ik ‘s nachts nog een paar keer het bed uitgeweest want we lagen dichtbij de rotsen en ik wilde gewoon even zeker weten of we nog op onze plek lagen en niet afdreven richting een of ander scherpe punt. Ondanks de vele keren dat wij al prima ten anker hebben gelegen blijft het gewoon altijd spannend. Alhoewel Marjolein en David daar klaarblijkelijk geen last van hadden.
Maandag 8 september beloofde een mooie en drukke dag te worden. Als eerste zijn we met zijn drieeen met het bijbootje naar het eiland gevaren en na wat gestuntel konden we de bijboot aan een touw vastleggen wat tussen 2 rotsen was gespannen en konden wij droog de kant opkomen. Het begin van het eiland is erg toeristisch en er is ook een klein dorpje gebouwd met een restaurant en een paar. Veel dagjes toeristen komen met een boot van Peniche, maar er zijn ook voldoende mensen die op een kleine camping hun tent opzetten om daar te overnachten. Deze camping is gebouwd aan het einde van een kleine baai en er zijn verschillende plateaus waarop de tenten neergezet kunnen worden. Zodra je echter verder loopt het eiland op, kom je al snel weinig mensen meer tegen, maar wel weer een overvloed aan dieren. Met name meeuwen en hagedissen, maar ook een enkele konijn (of haas). Bovenop de top hadden we een schitterend uitzicht over de Atlantische Oceaan, die heel erg stil was op deze dag. Hoe gaaf moet het zijn om daar te staan als er een enorme storm langskomt? Lopend zijn we naar het fort gegaan waar de Batjar vlak voor lag. Dit was een soort hostel, waar je een kamer kon huren. Op een binnenplaatje was een restaurant/café en daar hebben we iets gedronken. Het werd echter tijd om nu met de bijboot een stuk langs het eiland te varen, want veel dagjestoeristen gaan met kleine bootjes de kust langs en grotten in. Dat kunnen wij ook! Wat gaaf was dit, veel grotten waar wij gewoon inkonden varen of zelfs doorheen konden varen. De hoeveelheid aan vissen was uitnodigend om later die dag ook nog te gaan snorkelen. We waren op weg naar de Batjar toen we weer onze mysterieuze vin uit het water zagen steken. Marjolein reageerde snel en stak onze onderwatercamara (de Go-Pro) in het water en daarop konden we uiteindelijk onze mystery gast herkennen.
Het was de Mola Mola: oftwel de Maanvis. Onze kennis van de onderwaterwereld wordt steeds groter, en de rest van de middag zijn we snorkelend nog veel meer bekende en onbekende vissen en dieren tegengekomen. Marjolein en David kregen geen genoeg van het snorkelen en zijn nog een grotten ingezwommen. De moeite om hier te komen woog echt op tegen datgene wat we hiervoor terug hebben gekregen.
Nadat we van het snorkelen terug waren hebben we ons ongekleed en zijn we weer met de bijboot naar het fort gegaan en hebben daar bij het restaurant heerlijk zitten eten. Wat een geweldige afsluiting van deze mooie dag bij Ilhas Berlenga. Dat de nacht weer heel wat anders zou brengen dat wisten wij toen nog niet, maar dat kunnen jullie lezen in het volgende blog (wat waarschijnlijk morgen al komt).